Woordeloos – Dodenherdenking 2023

Vandaag op 4 mei herdenken we in stilte. Omdat stilte soms meer zegt dan woorden. Jarenlang schreef ik graag stukjes die ik plaatste op LinkedIn en mijn website. Maar de laatste maanden ben ik woordeloos. Het lukt niet goed mijn ervaringen te ver-talen. De vormen en beelden die taal uitdrukken, doen geen recht aan hoe ik de wereld om mij heen en in mijzelf ervaar.

Mijn stilte drukt verbijstering uit over ons onvermogen om te verbinden met degene die anders denken, voelen, ogen. Het leidt tot ruzie, oorlog, afscheiding. Maar vooral het onvermogen te verbinden met onze eigen verlangens en angsten. Die onder ogen te komen en verantwoordelijkheid voor te nemen. Zonder wegkijken. Zonder onszelf te verdoven met drank, drugs of beeldschermen. En zonder af te reageren als voetbalsupporter of Koningsdagvierder. Dat lijkt me dè vaardigheid van deze tijd.

Mijn stilte drukt ook vrees uit. Bestaande structuren en instituties bezwijken onder hun eigen gewicht. Woorden als Oekraïne, vluchtelingen, klimaat, biodiversiteit, Groningen vormen ons collectieve trauma. Ze voeden ons gevoel van onvermogen om problemen op te lossen. De mensen in mijn praktijk zijn degenen die als laatsten hun vingers in de dijk houden, net voordat deze bezwijkt. Ik help ze graag. Want systemen moeten mensen dragen en niet andersom. (fun fact: Shell rapporteert vandaag 9 miljard euro kwartaalwinst, hallo wereld).

Mijn stilte drukt tenslotte uit dat ik zoek naar nieuwe taal, met andere woorden en nieuwe betekenissen. Woorden die ontwarren en de boel vooruit helpen zonder oude patronen voortdurend te blijven herhalen. Minder ik, minder stellig, meer verbonden. Maar ik ben zoekende. En vanavond zwijg ik dus nog twee minuten langer. Daarin hoor je dan mijn verlangen naar vrede en verbondenheid, in mezelf en met de wereld om me heen.