De luxe van niks

Ik lig behaaglijk in mijn slaapzak op het self-inflating matje. Mijn lichaam is moe van de tocht en verlangt naar slaap. Ik kan mijn draai nog niet vinden. Een eindje verderop laat een mede-reiziger snurkend weten de slaap al te hebben gevonden. Mijn schouders doen nog zeer door het gewicht van mijn rugzak. De wind speelt ondertussen met mijn haren. Ik laat het gebeuren. Pas ’s ochtends als de vogels hun orkest aanzetten, besef ik dat ik toch in slaap was gevallen.

Een week lang was ik op trail door een groot Duits woud. Heuvels verder dan je kijken kunt met eindeloze hoeveelheden dennen, eiken, beuken. We tapten water uit natuurlijke bronnen. Kookten op zelf gesprokkeld hout. Sliepen onder tarpen op het bladerdek. De natuur dwingt respect af als je je eenmaal aan haar grillen onderwerpt.

De intelligentie van het ecosysteem is zoveel groter dan wij kunnen bevatten. Symbiotische processen tussen paddenstoelen en bomen, de houtduif die woont in het hol van de specht, rovers en hun prooien die samen de boel in balans houden. Hoe dichterbij ik kom hoe groter mijn eerbied. De natuur denkt niet eendimensionaal in problemen en oplossingen, probeert niets te beheren en beheersen, klampt zich niet vast.

Op die plek valt de neiging om te klikken en te swipen weg. De haast van hier naar de volgende bestemming verstilt. Mijn zintuigen gaan open. Ik ruik en proef steeds meer. De geur van dennennaalden, de smaak van klaver (Granny Smith smaak). Ik hoor wat klopt. Een specht verscholen in een boom. En wat niet klopt: een kettingzaag verderop in het dal of een opkomend vliegtuig.

Terug uit het woud zijn de contrasten nog scherper. Hoe leeg de blikken zijn van de huisvaders in de supermarkt. Hoe mensen swipend en bellend hun ongeduld verdrijven terwijl ze wachten op een bus. Hoe de vrouw is in de auto naast me kauwgom kauwend haar spanning bestrijdt. Zijn we vergeten dat ook wij onderdeel van de natuur zijn? Kunnen we weer leren bescheiden te zijn en onze plek in de orde der dingen innemen? Met minder genoegen nemen zelfs?

Veel mensen zijn de voeling verloren met hun natuurlijke staat van zijn. Voortdurend staan we onder druk van deadlines en eigen perfectionisme. Het hoofd maakt overuren. Cirkelende gedachten die eindigen bij start. De zintuigen op de waakvlam wachten tot ze weer kunnen meedoen. Het lijkt een luxe om te slapen op een zelfopblazend matje, op een bladerdek, in een slaapzak, midden in de natuur met verder niks. Maar welke luxe gunnen we onszelf dan eigenlijk?

 

Ik was op trail met de foundation for natural leadership van 12 – 17 mei 2023 in het Pfälzerwald in Duitsland

Kennismaken wanneer het jou uitkomt

Vertrouwelijk en vrijblijvend

Afspraak
Menu